Polecam:

 http://www.antybiotyki.edu.pl/karba.php
............................................................

Najbardziej niebezpiecznym z punktu widzenia terapii zakażeń Klebsiella pneumoniae jest mechanizm oporności nazwany NDM-1 (ang. New Delhi metallo-beta-lactamase-1). Po raz pierwszy opisano go w 2009 roku u pacjenta w Szwecji, który powrócił z podróży do New Delhi. Wyizolowane z moczu bakterie były oporne na prawie wszystkie dostępne antybiotyki, z wyjątkiem tigecykliny i kolistyny. W niedługim czasie ten sam mechanizm oporności wykryto u szczepów innych gatunków z rodziny Enterobacteriaceae: Escherichia coli, Acinetobacter baumannii i Pseudomonas aeruginosa, co dowodzi łatwego przenoszenia genów kodujących enzymy NDM-1 między szczepami, również międzygatunkowo. Jest to wyjątkowo alarmująca informacja. Od 2009 roku szczepy NDM-1 wykryto w wielu krajach, także europejskich, w tym w Wielkiej Brytanii i Francji. Opisano także przypadki zakażeń u osób niepodróżujących do Indii lub krajów tego regionu, co świadczy o zdolności do przenoszenia się drobnoustroju z człowieka na człowieka w naszych warunkach klimatycznych. Przyczyn powstania rezerwuaru szczepów NDM-1 na subkontynencie indyjskim upatruje się w sprzyjającym klimacie, przeludnieniu, a także tendencji do nadużywania antybiotyków, których zakup w Indiach dopiero od 1 marca 2014 roku wymaga posiadania recepty lekarskiej. Pierwszy przypadek prowadzącej do śmierci infekcji K. pneumoniae NDM-1 opisano w Belgii w 2010 roku u pacjenta, który powrócił z podróży do Pakistanu.

Scharakteryzowany powyżej mechanizm NDM-1 ma potencjał, aby stać się największym wyzwaniem XXI wieku w dziedzinie epidemiologii. W momencie odkrycia szczepu K. pneumoniae NDM-1 spełnił się czarny scenariusz kreślony przez mikrobiologów od wielu lat – wyczerpanie się dostępnych środków przeciwbakteryjnych. Gen kodujący enzym NDM-1 wykryto na plazmidzie, który z łatwością ulega przeniesieniu do szczepów E. coli. Na tym samym plazmidzie wykryto również geny kodujące oporność na większość dostępnych antybiotyków. Szczególnie niebezpieczne wydają się szczepy E. coli NDM-1, wyizolowane po raz pierwszy w 2010 roku w Wielkiej Brytanii. Bakterie tego gatunku powszechnie występują w środowisku, także jako fizjologiczna flora jelitowa. Ponadto, bakterie E. coli wykazują niezwykłą łatwość przejmowania genów lekooporności od szczepów innych gatunków, co może w niedalekiej przyszłości prowadzić do zgromadzenia w ich komórkach także innych genów oporności. Pierwszy przypadek infekcji szczepem E. coli NDM-1 w Polsce opisano w 2014 roku. 53-letni Polak w 2011 roku podróżował do Konga. Po powrocie trafił na Oddział Intensywnej Opieki Medycznej w szpitalu w Warszawie, gdzie – pomimo zastosowanego leczenia dostępnymi antybiotykami – zmarł z powodu niewydolności wielonarządowej.

Według ostrzeżenia wydanego w sierpniu 2013 roku przez Konsultanta Krajowego w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej, a także Kierownika Krajowego Ośrodka Referencyjnego ds. Lekowrażliwości Drobnoustrojów, potwierdzono w Polsce przypadki zakażeń szczepami K. pneumoniae NDM(+) w czterech szpitalach, z czego w trzech zaobserwowano pojawienie się ognisk epidemicznych. Wywiad epidemiologiczny wykazał, że w większości przypadków nastąpiło przeniesienie szczepów przez skolonizowanych pacjentów pomiędzy szpitalami. Zaznaczono także, że w czterech regionach kraju nadal odnotowywane są liczne przypadki zakażeń pandemicznym szczepem K. pneumoniae wytwarzającym karbapenemazę typu KPC. W tym samym ostrzeżeniu zaleca się przeprowadzanie przesiewowych badań pacjentów przy przyjęciu do szpitala.

Wobec narastającego zagrożenia ze strony wieloopornych pałeczek z rodzaju Klebsiella, Ministerstwo Zdrowia wydało zalecenia dotyczące postępowania w przypadku identyfikacji w podmiotach wykonujących działalność leczniczą szczepów bakteryjnych Enterobacteriaceae wytwarzających karbapenemazy typu KPC, MBL lub OXA-48. W tych zaleceniach podkreśla się, że nie ma antybiotyków o udowodnionej naukowo skuteczności klinicznej wobec szczepów wytwarzających karbapenemazy i w przeciągu 10-15 lat nie należy oczekiwać wprowadzenia na rynek nowych leków. Jednocześnie, śmiertelność w przypadku zakażenia krwi tymi szczepami przekracza 50%. Podkreśla się również, że sytuacja z roku na rok ulega pogorszeniu, rośnie także liczba ośrodków w Polsce, w których odnotowywane są zakażenia pałeczkami z rodziny Enterobacteriaceae KPC(+), MBL(+) lub OXA-48(+). Szczegółowe zalecenia względem sposobu postępowania przez podmioty wykonujące działalność leczniczą ujęto w tabeli 1.

Laboratoria mikrobiologiczne wykonujące badania na użytek podmiotów prowadzących działalność leczniczą powinny bezwzględnie wdrożyć do rutynowej diagnostyki mikrobiologicznej procedury oznaczania wrażliwości pałeczek Gram-ujemnych na karbapenemy, w tym wykrywania KPC i MBL u Enterobacteriaceae.

W przypadku potwierdzenia wykrycia szczepu wytwarzającego KPC lub inną karbapenemazę:

1. Niezwłoczna izolacja chorego zakażonego lub skolonizowanego. 2. Niezwłoczne badania przesiewowe polegające na pobraniu wymazów okołoodbytniczych u pacjentów przebywających na tym samym oddziale co pacjent zakażony lub skolonizowany, lub będących pod opieką tego samego personelu. 3. Analiza retrospektywna wyników badań mikrobiologicznych (antybiogramów) za okres 6-12 miesięcy dotycząca możliwości wcześniejszego wystąpienia szczepów wytwarzających KPC lub inne karbapenemazy u hospitalizowanych pacjentów, w szczególności w tym samym oddziale, w okresie ostatnich 6 miesięcy. 4. Wywiad epidemiologiczny dotyczący zakażonego lub skolonizowanego pacjenta, którego celem jest określenie pochodzenia szczepu wytwarzającego KPC lub inne karbapenemazy, np. jego ewentualnego przeniesienia z innego podmiotu wykonującego działalność leczniczą celem ewentualnego podjęcia działań w tamtym ośrodku. 5. Niezwłoczne zgłoszenie wykrycia szczepu wytwarzającego KPC lub inne karbapenemazy do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.

Izolacja kontaktowa pacjenta ze szczepem wytwarzającym KPC lub inne karbapenemazy:

1. Umieszczenie pacjenta w osobnej sali z węzłem sanitarnym. 2. Przed wejściem na salę zakładanie jednorazowych rękawiczek i jednorazowego fartucha ochronnego. 3. Zdejmowanie ubrania ochronnego tuż przed wyjściem lub tuż po wyjściu z sali. 4. Bezwzględne przestrzeganie zasad antyseptyki rąk przy zastosowaniu środka alkoholowego po zdjęciu ubrania ochronnego. 5. Wydzielenie osobnego sprzętu medycznego wymienianego między pacjentami, takiego jak np.: stetoskop, termometr, mankiet do pomiaru ciśnienia, oraz niezwłoczna dekontaminacja sprzętu, który będzie stosowany u innych pacjentów. 6. Kontrolowane opuszczanie sali przez pacjenta na wykonywane badania. 7. Wydzielenie osobnego personelu pielęgniarskiego do pielęgnacji pacjenta ze szczepem KPC(+) lub wytwarzającego inne karbapenemazy. 8. W przypadku większej liczby pacjentów zakażonych lub nosicieli szczepu wytwarzającego KPC lub inne karbapenemazy stosuje się izolację grupową (kohortację). Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/choroby-zakazne/new-delhi-to-superbakteria-oporna-na-wszystkie-antybiotyki-jak-mozna-s_38097.html